Πρέπει να λέμε στα παιδιά μας για το Άγιο Βασίλη;

Κάθε χρόνο, οι γονείς μικρών παιδιών έχουν να πάρουν μια σημαντική απόφαση, ακόμα πιο σημαντική από το ποια δώρα να αγοράσουν ή τι να μαγειρέψουν για το χριστουγεννιάτικο δείπνο. Οι γονείς πρέπει είτε να αφοσιωθούν στον μύθο του Άγιου Βασίλη είτε να προσπαθήσουν να επιβιώσουν χωρίς αυτόν σε έναν πολιτισμό στον οποίο είναι βαθιά, και συχνά με πάθος, ενσωματωμένος. Είναι μια απόφαση που προκαλεί άγχος και προκαλεί έντονες συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων όλων των ηλικιών.

Δεν χρειάζεται να είναι έτσι.

Μερικοί γονείς ανησυχούν ότι η ενασχόληση των παιδιών τους με την ιστορία του Άγιου Βασίλη συνιστά ψέματα. Γι' αυτούς, όχι μόνο αυτό αισθάνεται ανήθικο, αλλά εγείρει ανησυχίες σχετικά με το εάν τα παιδιά τους θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτά μόλις ανακαλύψουν την αλήθεια. Οι μελέτες όμως λένε το αντίθετο. Αναφέρουν ότι, στην πραγματικότητα, τα περισσότερα παιδιά ανταποκρίνονται θετικά στην ανακάλυψη και ότι οποιαδήποτε συναισθηματική αναστάτωση είναι εξαιρετικά βραχύβια.

Μια άλλη άποψη είναι ότι το να πείτε στο παιδί σας για τον Άγιο Βασίλη δεν απαιτεί καθόλου ψέματα – οι γονείς απλώς ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των παιδιών τους σε μια φαντασίωση. Παίρνοντας τα παιδιά να δουν το «Frozen», διαβάζοντάς τους βιβλία «Χάρι Πότερ», ντύνοντάς τα για το Halloween, εμπλέκουμε τα παιδιά σε κόσμους φαντασίας. Με ορισμένες εξορμήσεις στη σφαίρα του φανταστικού, τα οφέλη μπορούν να δικαιολογήσουν τα μέσα - όπως το πώς ο πατέρας στην ταινία "Life is Beautiful" πείθει τον μικρό γιο του ότι το στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι πραγματικά ένα παιχνίδι στο οποίο μπορεί να κερδίσει πόντους για να κερδίσει ένα Δεξαμενή.

Αυτή η κάμψη της αλήθειας σώζει τη ζωή του παιδιού. Οι γονείς πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους: Τα οφέλη από το να μιλήσουν στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη υπερτερούν του πιθανού κόστους;

Λοιπόν, ποια είναι τα οφέλη; Η έρευνα σχετικά με το όφελος της πίστης στον Άγιο Βασίλη είναι αραιή, αλλά υπάρχει έρευνα που δείχνει ότι υπάρχουν οφέλη από την ύπαρξη ζωηρής φαντασίας. Η πίστη σε ακατόρθωτα όντα όπως ο Άγιος Βασίλης ή οι ιπτάμενοι τάρανδοι μπορεί επίσης να ασκήσει τις δεξιότητες αντίθετης λογικής των παιδιών. Η εμπλοκή των συνόρων μεταξύ του δυνατού και του αδύνατου βρίσκεται στη ρίζα όλων των επιστημονικών ανακαλύψεων και εφευρέσεων, από τα αεροπλάνα μέχρι το Διαδίκτυο.

Ίσως το μεγαλύτερο όφελος για τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών προκύπτει από την ανακάλυψη ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι πραγματικό φυσικό ον. Αν και οι γονείς συχνά οραματίζονται μια μοναδική χρονική στιγμή που το παιδί τους απαιτεί την αλήθεια, συχνά υπάρχει μια παρατεταμένη περίοδος κατά την οποία τα παιδιά γίνονται όλο και πιο αβέβαια για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Προς το τέλος αυτής της περιόδου, τα παιδιά μπορεί πραγματικά να αναζητήσουν στοιχεία για να επιβεβαιώσουν τις υποψίες τους ή σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και να οργανώσουν τα δικά τους πειράματα.

Για παράδειγμα, εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας είναι έτοιμο για την αλήθεια, αντί να κρύψετε το χειρόγραφό σας στα δώρα «από τον Άγιο Βασίλη», χρησιμοποιήστε το δικό σας χειρόγραφο. Τοποθετήστε εμφανώς μερικά δώρα «από τον Άγιο Βασίλη» κάτω από το δέντρο το προηγούμενο βράδυ. Αφήστε το παιδί σας να νιώθει περήφανο που το κατάλαβε. Τα παιδιά είναι τελικά μικροί επιστήμονες. Μόλις κάνουν την ανακάλυψη, γίνονται μέρος του κόσμου των ενηλίκων - «είναι μέσα στο μυστικό» - και μπορούν επίσης να αποκομίσουν συναισθηματικό όφελος αν τους δοθεί ένας ρόλος ενηλίκου για να κρατήσουν ζωντανό τον μύθο για τα μικρότερα αδέρφια τους.

Στο τέλος, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν γνωστικά οφέλη από το να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη, μόνο το γεγονός ότι είναι διασκεδαστικό μπορεί να είναι αρκετά καλό. Και δεν είναι μόνο διασκεδαστικό για τα παιδιά. Οι ενήλικες συχνά ποθούν ευκαιρίες για να μεταφερθούν σε φανταστικούς κόσμους. Είτε το θεωρείτε «λευκό ψέμα», ένα ψέμα του οποίου τα οφέλη υπερβαίνουν το κόστος του ή απλώς μια ευκαιρία να φανταστείτε συλλογικά το αδύνατο, το να φέρετε τον Άγιο Βασίλη στην οικογένειά σας τα Χριστούγεννα μπορεί να κάνει μια ξεχωριστή στιγμή λίγο πιο ξεχωριστή.

πηγή: Jacqueline Woolley is a professor of psychology at The University of Texas at Austin, A version of this op-ed appeared in the San Antonio Express News and the Austin American Statesman