Το Ιώδιο Και Η Σπουδαιότητά Του Για Την Υγεία Μας

Από την Επιστημονική Ομάδα του Υγεία Ευεξία

Εάν ρωτήσουμε αρκετούς ανθρώπους τι γνωρίζουν για το ιώδιο, οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι είναι σημαντικό για τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Πόσοι από εμάς όμως γνωρίζουμε ότι το ιώδιο είναι ένα ιχνοστοιχείο τόσο αναγκαίο για τον οργανισμό μας, που η απουσία του μπορεί να προκαλέσει πολλές παθήσεις με σοβαρότερη τον καρκίνο του μαστού; Δυστυχώς, μια μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού παρουσιάζει έλλειψη.

Και η αιτία δεν είναι μόνο ότι δεν λαμβάνουν την κατάλληλη διατροφή, επαρκή σε ιώδιο (η συστηματική γεωργία έχει στερήσει από το χώμα το ιώδιο και άλλες θρεπτικές ουσίες, μέταλλα κλπ) αλλά τα τρία ιχνοστοιχεία το φθόριο, το βρώμιο και το χλώριο εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή.

Τα αλογόνα: Τα χημικά στοιχεία που ανήκουν στη συγκεκριμένη ομάδα, επειδή «γεννούν» άλατα, ονομάζονται αλογόνα. Τα στοιχεία της ομάδας αυτής είναι το φθόριο, το χλώριο, το βρώμιο και το ιώδιο. Είναι πολύ δραστικά αμέταλλα και τα βρίσκουμε στη φύση σε ελεύθερη μορφή.

Σχηματίζουν άλατα, όταν ενώνονται με μέταλλα, εξ’ ου και το όνομά τους. Τα τρία πρώτα τα συναντάμε ευρέως στην καθημερινότητά μας με τα παρακάτω χρήσεις: λευκαντικά (π.χ. χλωρίνη), εντομοκτόνα (ένωση του χλωρίου), απολυμαντικά (χλώριο στο νερό ύδρευσης και στις πισίνες), πλαστικά. Επίσης το PVC είναι ένωση του χλωρίου ενώ το Teflon που χρησιμοποιούμε σε μαγειρικά σκεύη είναι ένωση του φθορίου με άνθρακα.

Φθόριο περιέχουν οι οδοντόκρεμες, ενώ τα ψυκτικά υγρά που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία και κλιματιστικά είναι ενώσεις του χλωρίου με άνθρακα και φθόριο. Τέλος η ασπρόμαυρή φωτογραφία που πλέον χρησιμοποιείται σπάνια για την εμφάνισή της απαιτείται χρήση βρωμιούχου άργυρου.

Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του χλωριωμένου πόσιμου νερού στον οργανισμό, επιπτώσεις σοβαρές για την υγεία και τους ιστούς του σώματος μέχρι και καρκίνο του μαστού, με συνέπεια αρκετές χώρες να σταματήσουν να ρίχνουν χλώριο στο πόσιμο νερό, κάτι, δυστυχώς, που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα.

Από την άλλη το φθόριο ένα από τα πιο τοξικά στοιχεία για τον άνθρωπο, ευθύνεται για αρκετές καρκινογενέσεις καθώς και για οστεοπόρωση και αρθρίτιδα και δυστυχώς χρησιμοποιείται ακόμη κατά κόρον στις οδοντόκρεμες και όχι μόνο (διαβάστε στο θέμα για τη Μελατονίνη, σε άλλες σελίδες, τις αρνητικές επιπτώσεις του φθορίου στον οργανισμό).

Το βρώμιο επίσης συναντάται παντού γύρω μας. Συνήθως οι εταιρίες το προσθέτουν σε πολλά καταναλωτικά προϊόντα, όπως οι υπολογιστές, τα κινητά τηλέφωνα, ακόμη και σε πολλά έπιπλα και προϊόντα σπιτιού, όπως τα χαλιά, οι κουρτίνες κλπ.

Τα τρία αυτά στοιχεία, το φθόριο, το χλώριο και το βρώμιο, όταν βρίσκονται σε ποσότητα στον οργανισμό εμποδίζουν το τέταρτο στοιχείο της ομάδας, το ιώδιο, να απορροφηθεί, ενώ το φθόριο, πιο επιθετικό είναι ξεκάθαρα ανταγωνιστής του ιωδίου και καταφέρνει να αλλοιώσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς.

Αποτοξινώνοντας τον οργανισμό από τα παραπάνω στοιχεία, ενισχύουμε το ανοσοποιητικό μας και τον θυρεοειδή μας, μιας και το ιώδιο πλέον μπορεί να απορροφηθεί χωρίς εμπόδια.

Η έλλειψη του ιωδίου

Η έλλειψη του ιωδίου μπορεί να προκαλέσει πολλές ασθένειες. Βρογχοκήλη, χρόνια κόπωση, νοητική καθυστέρηση στα παιδιά, παχυσαρκία και καρδιαγγειακές παθήσεις λόγω υποθυρεοειδισμού, ινοκυστική νόσο (ο Dr. David Brownstein ανακάλυψε μετά από μελέτη και έρευνες ότι η χορήγηση κατάλληλων δόσεων ιωδίου στον ασθενή είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των κύστεων στις ωοθήκες), συχνές ημικρανίες, αρτηριοσκλήρωση, διάφορες μορφές καρκίνου (μαστού, θυρεοειδούς, προστάτη).

Προκαλεί επίσης προβλήματα σε όλους τους αδένες του σώματος (επινεφρίδια, θύμος αδένας, ωοθήκες, θυρεοειδής, δηλαδή όλο το ενδοκρινικό σύστημα).

Το ιώδιο χρησιμοποιείται για τη θεραπεία αρκετών ασθενειών όπως αρτηριοσκλήρυνση, ημικρανίες, ασθένειες του ήπατος, παθήσεις ωοθηκών, προστάτη, θυρεοειδούς, ινομυώματα μήτρας, ελλειμματική προσοχή- κατάθλιψη, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, ρευματισμοί, αλλεργίες και πολλές άλλες.

Ο Αμερικανός χειρουργός Donald Miller, Jr, σε έρευνά του καταλήγει πώς η χρόνια έλλειψη ιωδίου στη διατροφή μας είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για μια επιδημία ασθενειών που συνδέονται με τον υποθυρεοειδισμό και τον καρκίνο του μαστού. Επίσης ομάδα γιατρών στις ΗΠΑ αντιμετωπίζει επιτυχώς τέτοιες ασθένειες με υψηλές δόσεις ισοδύναμες με την ημερήσια πρόσληψη σε ιώδιο.

Γράφει ο Dr. David Brownstein στο βιβλίο του «Iodine: why you need it why you can’t live without it»: «Με ρωτούν συχνά οι ασθενείς μου: "Αν είχατε μόνο ένα φυσικό προϊόν για θεραπεία, ποιο θα ήταν αυτό;" Αν και υπάρχουν πολλά φυσικά στοιχεία που προσφέρουν πολλαπλά οφέλη για την υγεία, θεωρώ ότι ένα συστατικό βρίσκεται πάνω από τα υπόλοιπα: το ιώδιο.

Υπάρχουν πάρα πολλοί μύθοι για το ιώδιο, αλλά θα επικεντρωθώ σε δύο βασικούς μύθους που διαδίδονται από πολλούς συμβατικούς γιατρούς. Ο μύθος Νο. 1 είναι ότι παίρνουμε αρκετό ιώδιο στο αλάτι και ο Μύθος Νο. 2 ότι η λήψη ιωδίου ως συμπλήρωμα θα προκαλέσει ή θα επιδεινώσει τις διαταραχές του θυρεοειδούς.

Εξαιτίας αυτών των μύθων, οι άνθρωποι έχουν τη λανθασμένη ιδέα ότι το ιώδιο είναι μια τοξική ουσία που πρέπει να αποφεύγεται.» Θεωρεί ο ίδιος, τέλος, ότι η απουσία ιωδίου από τον ανθρώπινο οργανισμό είναι μία από τις σημαντικότερες αίτιες εμφάνισης καρκίνου του μαστού, των ωοθηκών, του προστάτη, της μήτρας και του θυρεοειδούς.

«Το ιώδιο είναι ένα πολύ σημαντικό χημικό στοιχείο για την υγεία και τη θεραπεία ασθενειών. Το ιώδιο είναι τόσο απαραίτητο για τη ζωή που όσοι έχουν έλλειψη σε αυτό υποφέρουν από ποικίλες παθήσεων (συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου). Πόσο πιθανή είναι η έλλειψη ιωδίου στον καρκίνο;

Σε μία έρευνα, 60 ασθενείς με διαφόρους τύπους καρκίνου, δέχτηκαν συμπλήρωμα ιωδίου και στη συνέχεια μετρήθηκαν για απέκκριση στα ούρα. Και οι 60 ασθενείς βρέθηκαν να έχουν σοβαρή ανεπάρκεια σε αποθέματα ιωδίου στο σώμα, ενώ κάποιοι είχαν μεγάλη ποσότητα βρωμίου. Το εκατό τοις εκατό αυτών των καρκινοπαθών είχαν έλλειψη ιωδίου! Σας διαβεβαιώνω ότι το πρόβλημα είναι πληθυσμιακό», γράφει ο Δρ. Robert Rowen, σε επιστημονική του μελέτη.

Επιπλέον η επιθυμητή λήψη ιωδίου ανάλογα με τις ελλείψεις του οργανισμού καταφέρνει να αποτοξινώνει τον οργανισμό από τα βαρέα μέταλλα, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος καθώς και το φθόριο, το βρώμιο και το χλώριο. Και όπως έχουμε αναφέρει και προηγουμένως αυτά τα τρία τοξικά αλογόνα είναι που ανταγωνίζονται το ιώδιο.

Πώς προσλαμβάνουμε το ιώδιο

Δυστυχώς, στη φύση δεν μπορούμε να βρούμε αρκετό ιώδιο, μιας και δεν υπάρχουν πολλές τροφές που να το περιέχουν σε μεγάλη ποσότητα. Το αναφέραμε και προηγουμένως, τα υπόλοιπα αλογόνα έχουν κυριαρχήσει σχεδόν παντού, μπλοκάροντας ακόμη και τον ίδιο τον οργανισμό μας στην απορρόφηση του ιωδίου.

Μπορούμε να το βρούμε στη θάλασσα, τα ψάρια, τα θαλασσινά, τα φύκια σε μεγαλύτερη ποσότητα(δυστυχώς και εδώ συναντάμε τα βαρεά μέταλλα). Ακόμα και τα προϊόντα που καλλιεργούνται σε εδάφη που βρίσκονται κοντά σε θάλασσα περιέχουν περισσότερο ιώδιο.

Φυσικά εάν το έδαφος (πράγμα σπάνιο) δεν είναι επιβαρυμένο από τα άλλα αλογόνα ή από βαρέα μέταλλα και το χώμα είναι πλούσιο σε ιώδιο, μπορούμε να το πάρουμε σε μικρότερες ποσότητες και από τροφές όπως η φράουλα, το σπανάκι, τα σκούρα πράσινα λαχανικά, τα μήλα, οι πατάτες, το ακτινίδιο. Ακόμα από τα γαλακτοκομικά (αιγοπρόβεια καλύτερα), τα φασόλια, την κανέλα  το πιπέρι κ.λ.π

Επιπλέον το αλάτι-μιλάμε μόνο για θαλασσινό, μη ραφιναρισμένο αλάτι και όχι το αλάτι του εμπορίου- περιέχει επαρκή ποσότητα ιωδίου.

Υπάρχουν αρκετά συμπληρώματα ιωδίου στην αγορά. Καλό είναι, σε περίπτωση λήψης, να συνοδεύονται από συμπληρώματα σεληνίου, μαγνησίου και βιταμίνης C,  για καλύτερο αποτέλεσμα.

Αρκετοί ειδικοί θεωρούν ότι ο οργανισμός χρειάζεται 13 mg ιωδίου την ημέρα. Στην Ιαπωνία είναι και η ποσότητα που λαμβάνουν σε καθημερινή βάση μέσα απ’ τη διατροφή τους. Στις δυτικές κοινωνίες με τη συγκεκριμένο τρόπο ζωής και τη διατροφή που κυριαρχεί είναι πάρα πολύ δύσκολο να φτάσει κανείς την ικανοποιητική ποσότητα ιωδίου για τον οργανισμό.

Πηγές:

-Miller DW. Iodine in Health and Civil Defense. Presented at the 24th Annual Meeting of Doctors for Disaster Preparedness in Portland, Oregon, August 6, 2006, www.donaldmiller.com .

-Derry D. Breast cancer and iodine: How to prevent and how to survive breast cancer. Trafford, Victoria, BC, 2002.

-Abraham GE. Historical background to the Iodine Project. The Original Internist 2005

-Brownstein D. Iodine: why you need it why you can’t live without it. Medical Alternatives Press, West Bloomfield, Michigan, 2008

-Ghent WR, Eskin BA, Low DA, Hill LP. Iodine replacement in fibrocystic disease of the

breast. Can J Surg 1993.

- Busting the Iodine Myths – by Dr. David Brownstein, Posted on January 10, 2017 by Forum Health.

- Jorge Flechas, MD: the potential of oxytocin, nitric oxide, and iodine.

- Iodine replacement in fibrocystic disease of the breast, W R Ghent 1, B A Eskin, D A Low, L P Hill

- New Breakthroughs for Preventing and Surviving Cancer, by MD Robert Jay Rowen, Jan 1, 2002

- I disordini da carenza nutrizionale di iodio in Italia: storia, stato attuale e prospettive di eradicazione, Francesco Trimarchi, Ezio Ghigo & Paolo Vitti , L'Endocrinologo volume 15, pages225–233 (2014)

- Lo iodio nell’alimentazione dell’età evolutive, Roberto Gastaldi, Paola Borgia & Mohamad Maghnie , L'Endocrinologo volume 22, pages293–297 (2021)